Daintree

Op 26 mei kwamen we via de ferry over de Daintree River, aan in Cow Bay. Hier huurden we een heel huis voor een week (dan kregen we korting, Hollands als we zijn) en daar hadden we geen spijt van. Het ligt zo’n beetje in Daintree National Park, vlakbij Cape Tribulation, er is geen telefoonbereik en alleen satelliet internet, wat instabiel en zeeeer traag is. Maar we mochten al blij zijn dat we iets van verbinding met de buitenwereld konden hebben, dat was al redelijk uniek in deze regio. 

Het huisje had alleen stroom op zonne-energie en voor nood een aggregaat. Geen airco of magnetron dus. De eerste dagen was het vrijwel windstil en dat was even wennen. Geen airco betekent ook een erg vochtig huis, want de luchtvochtigheid in deze tropische warmte is hoog. Maar verder was het huis zo comfortabel als je maar kunt wensen middenin de jungle, met een mooie veranda, een mooie tuin met limoenboom, mangoboom, ananasstruik, avocadoboom en allerlei verse kruiden. Hangmatje erbij en zwaar genieten! Keurig schoon ook en geen kakkerlak te zien (ja, buiten, waar ze horen, met de sprinkhanen, motten en andere kleine insecten).

Alle buren zitten ver achter de jungle, waardoor je het gevoel hebt dat je alleen op de wereld met de geluiden van het oerwoud en alleen het licht van de sterren bent (als het aggregaat van de buurman tenminste niet aan staat). 

Dit gebied is met stip onze favoriet van Australië, vanwege de combinatie van lekker tropisch weer (’s nachts nog steeds 24 graden), jungle, mangrove en strand. Er zijn allerlei bijzondere dieren te zien, hoewel we ze lang niet allemaal hebben kunnen vinden. 

Op 27 mei zijn we begonnen met een riviercruise over de Daintree river, op zoek naar krokodillen. Er zitten er genoeg, zo bleek al snel. De gidsen weten precies wie wie is en hebben ze namen gegeven. 

De eerste heet Eric, omdat hij altijd voor het huis van Eric ligt. Maar het zou ook Erica kunnen zijn, want niemand heeft het durven checken. Hij is een jaar of 17. 

Dit is de big boss, Scarface, de dominante man van het hele gebied. Hij is echt huge. 

Dit is 1 van de baby’s van Elisabeth. We menen ons te herinneren dat de baby’s nu een week of 10 zijn, maar pin ons daar niet op vast. 

Hier ligt Dusty verstopt, die dezelfde ochtend had geprobeerd om 1 van de baby’s van Elisabeth op te eten. Dat was haar toen niet gelukt, maar de baby is daarna niet meer gesignaleerd.

Deze roodogige vogels waren voor ons zonder verrekijker te goed gecamoufleerd om te vinden, maar de gids wist ze te vinden. Het zijn frogmouth vogels. 

De rand van de rivier, die we afzoeken naar kleine strandjes, waar dan vaak krokodillen liggen te zonnen. 

Spot the monkey! Ook deze was voor ons niet te vinden, maar de gids wist van een meter of 8 zo de baby krokodil aan te wijzen, eveneens een baby van Elisabeth. 

Mama krokodil Elisabeth.

Nog 1 van haar kinderen.

Het uitzicht over de brede Daintree rivier.

Een stuk hout met tanden…

Deze heeft er lol in. We zijn zijn naam vergeten. 

Uitzicht over de Daintree vanaf Alexandra lookout.

Op 28 mei zijn we gaan wandelen in verschillende delen van het Daintree National Park en Cape Tribulation. 

Bij een wc in het nationale park zat deze mooie grote Golden Orb spin, ter grootte van een grote hand. Ze zien er indrukwekkend uit, maar zijn volkomen ongevaarlijk (voor mensen dan).

Het was een mamaspin met baby.

Een slang had weer een velletje achtergelaten, maar wederom de eigenaar niet kunnen achterhalen.

Deze wesp was een huntsman spider aan het wegsjouwen. 

De volgende dag zijn we nog een krokodillentour gaan doen, maar dan vanaf Cooper Creek waar alleen Cape Tribulation Wilderness Cruises mag varen. Dat heeft dus het voordeel dat er geen andere boten zijn en de plek zelf is heel anders dan de grote, brede Daintree rivier. Je vaart meer in de smalle mangrove en we vonden het er veel mooier en genoeg te zien.

Hier hebben de krokodillen geen namen. Deze hieronder was wat actief en zwom vanuit de Thornton baai naar de Cooper Creek. We vermoeden dat dit de krokodil was die eerder die ochtend gesignaleerd was bij Thornton beach. Daar zaten we bij een café koffie te drinken en daar bleek al een paar dagen een krokodil rond te sluipen op het strand. Er waren mensen van een tegenoverliggend resort, die ’s avonds strandwandelingen maakten en na een paar dagen lag daar opeens die krokodil op wacht. Bij hoog water blijft er weinig strand over en ligt de krokodil dus al snel tot aan het terras van het café. De mensen die daar werkten maakten zich grote zorgen, omdat de krokodil wel erg dichtbij de mensen kwam en ze vermoedden dat dat nog wel eens mis kon gaan. Op dat moment stonden er net mensen in het water, die met hun bootje de zee op wilden en vissers waren er bezig. Iedereen werd gewaarschuwd om uit het water te blijven. 

Ondanks de extra, expliciete waarschuwing zie je dat mensen dan toch het water ingaan. 

Die avond om half elf vonden twee vrouwen van 46 en 47 het een goed idee om op Thornton beach te gaan zwemmen in een waterdiepte tot op heuphoogte. Nog geen minuut nadat ze erin stonden, zijn ze aangevallen door een krokodil en is de ene vrouw aan haar been onder water gesleept. De 46-jarige dame is tot op heden niet teruggevonden en het lijkt onwaarschijnlijk dat dat nog gaat gebeuren. De andere ligt met een shock en lichte verwondingen in het ziekenhuis. Ironisch genoeg waren ze daar op vakantie om te vieren dat de mevrouw die de krokodillen aanval overleefd heeft, genezen was van kanker. Het had een scene uit de film Final Destination kunnen zijn....

Ons favoriete café was opeens afgesloten en omgedoopt tot commandocentrum voor politie en hulpdiensten. De search rescue teams werken al dagen om alsnog de vermiste mevrouw op te sporen, of anders tenminste de krokodil die verantwoordelijk is voor haar dood. Krokodillen verstoppen hun vangst meestal diep in de mangrove, om het eerst een week of twee te laten liggen, zodat het maaltje wat behapbaarder wordt. Maar na heftige buien is het waterpeil in de mangrove gestegen, waardoor het voor de hulpdiensten nog lastiger is om nog iets terug te vinden. Inmiddels zijn er vallen uitgezet, waarmee ze hopen de dader te vangen en hem dan ergens anders uit te zetten, waar hij geen gevaar is voor mensen. Ze hebben er nu 1 gevangen, maar die lijkt te klein om de dader te kunnen zijn. Het treurige is dat er al snel acties worden ondernomen, die negatieve gevolgen voor de krokodillen hebben. Zij worden nu gevangen, hun territorium uitgehaald of misschien wel afgemaakt. Er zijn politici die roepen dat ze nu jachtsafari's op krokodillen willen gaan organiseren, zodat de populatie wat gaat afnemen. Maar tegelijkertijd heeft niemand een idee hoeveel krokodillen er nu eigenlijk zijn en of dat aantal dan wel echt teveel is. Hoe verdrietig ook voor de familie van deze mevrouw, het is wel een ongelooflijk domme actie, vermoedelijk onder invloed van alcohol, die je je nu eenmaal niet kunt veroorloven in een natuurgebied waar dit soort wilde dieren leven. Het is niet dat je niet gewaarschuwd wordt…

Een maand geleden is een helikopterpiloot gecrasht op ongeveer dezelfde plek en ook hij is niet teruggevonden. Ja, zijn maag dreef een paar dagen later uit de mangrove…. Maar ja, dat is dan nog een noodlottig ongeval. Als je vrijwillig gaat zwemmen, dan neem je wel een bijzonder risico. 

Het hele dorp is er in ieder geval van in rep en roer, televisieploegen overal, het is nationaal en internationaal nieuws (ook op de NOS). Dus zo heel vaak komt het blijkbaar ook niet voor. De krokodillentour in deze regio is in ieder geval even niet actief geweest, voor het geval een onsmakelijk tafereel op zou duiken in de mangrove, voor de ogen van toeristen. In plaats daarvan hielp de gids mee met de zoektocht, aangezien hij het gebied goed kent. Toen er een paar dagen niets gevonden werd, verdween ook al snel hoop dat dat nog zou gebeuren en ging het lokale leven, dus ook de tours en het café, weer verder. 

Dit is een andere verdachte in het krokodillendelict. Deze enorme man dook opeens op in dit gebied en voor onze gids was dat ook een zeldzaam groot exemplaar. Hij zat ook aan de rand van de Cooper Creek en gezien zijn grootte komt hij zeker in aanmerking voor grote prooien als 46-jarige dames. Maar de krokodil die eerder gezien was, was niet zo enorm als deze flinke jongen. En deze lag al tevreden te rusten, dus maakte geen hongerige indruk. 

Hij had een enorme brede rug en speknek. Zo’n beest wil je echt niet in het water tegenkomen…

Deze zat een eindje verderop en kwam net aanzwemmen om uit te rusten op een eilandje.

Het uitzicht over het begin van Cooper Creek.

En weer een zoekplaatje. Ondanks dat ze zo groot zijn, weten ze zich toch heel goed te verstoppen.

En toch vinden wij ze prachtbeesten. Levensgevaarlijk, maar je moet ze ook niet lastig vallen in hun territorium. Zij volgen ook maar gewoon hun natuurlijke instinct. 

Een deel van het search en rescue team op de crimescene.

Er zijn extra waarschuwingsborden geplaatst, naast de standaard waarschuwingsborden. Of het helpt… wie niet luisteren wil…

Op 30 mei zijn we naar de Discovery Centre gegaan, waar je een audiotour krijgt tijdens een boardwalk door de jungle, naar een uitkijktoren, langs een pad waar veel cassowary’s komen en met allerlei informatie over planten, dieren en bushtucker. 

De audiotour was wat langdradig en het duurde uren om alles af te luisteren, maar er zat hier en daar interessante informatie tussen. De cassowary’s helaas niet gezien. 

Deze hartvormige bladeren zijn van de Stinger Tree, de gevaarlijkste plant in de jungle. De bladeren hebben hele kleine haartjes, die als je ze aanraakt, door je huid dringen en daar een neurotoxisch gif afgeven als ze afbreken. Dat geeft een week of twee ondraaglijke pijn, waar niets tegen te doen is en de pijn kan tot maanden en zelf jaren aanhouden. Daar wil je dus met een grote boog omheen. 

In de dameswc van het centrum zat deze whitelipped treefrog.

We zijn nog twee keer terug geweest naar het discoverycenter, dat was 7 dagen gratis op het ene entreekaartje. We hoopten alsnog de cassowary's te zien, maar hebben geen geluk gehad. Wel zagen we, wederom op de dameswc, deze vrolijke spin. 

We hebben nog een ander alternatief junglepad afgelopen, wat ook een hotspot voor cassowary's zou moeten zijn. Maar we vermoeden dat ze inmiddels verjaagd zijn door alle toeristen, naar minder toegankelijke gebieden van de jungle. 

We vonden wel de Boyds Forest Dragon, die ook mooi is. 

Bij een ander wandelpad, de Maardja Boardwalk, kwamen we nog een stoer paars krabbetje tegen. 

Overal staan de waarschuwingsborden voor overstekende cassowary's, maar behalve wat plastic varianten, hebben we de levende exemplaren nergens gezien, helaas. 

Op 2 juni hebben we het heerlijke tropische Cow Bay achter ons gelaten en zijn we weer teruggekomen in Cairns. Wel op een andere camping deze keer, in de hoop dat alle kakkerlakken lekker bij Lake Placid zijn gebleven. Tot op heden lijkt het hier clean. 

Op 3 juni vliegen we met Jetstar door naar Darwin, waar we een campervan hebben gehuurd. Kamperen leek voor dit gebied de beste optie, aangezien huisjes schaars en ongeveer twee keer zo duur zijn dan elders in het land. We zijn natuurlijk niet voor de eerste de beste brakke bak gegaan, dus we hebben een 7 meter lange bus met toilet en douche èn uitschuifbare barbecue aan de buitenkant. We hebben er zin in!