Blue Mountains

We vervolgen onze reis door het bruisende Sydney, waar we op 15 april zijn gaan wandelen in Royal National Park, het oudste nationale park ter wereld, na Yellowstone. Daar hebben we geen bijzondere foto's gemaakt, er was ook niet veel bijzonders te zien. Het was een leuk park om relaxed te wandelen, maar het was niet veel meer dan een oud bos, maar dan met palmen er in. We hebben er weinig dieren gezien, behalve een zwarte slang met een knalrode buik, maar die was er te snel vandoor. 

Op 16 april zijn we hartje Sydney in gegaan en hebben we heerlijk de übertoerist uitgehangen door de veerboot naar Manly te pakken vanaf Circular Quay. 

De haven van Sydney bij Circular Quay, waar een klein cruisebootje aangemeerd lag. 

Met de veerboot kom je langs het beroemde operahouse.

Sydney zelf was verder zoals we verwachtten: druk, een typische grote stad, met veel hoge gebouwen en nog meer verkeer en een bijzondere verzameling mensen. Leuk om een middagje vanaf een terrasje te bekijken. 

De harbour bridge is natuurlijk ook leuk om overheen te rijden, dus dat hebben we de volgende dag gedaan, onderweg naar Ku-ring-gai Chase national park.

We hadden die dag wat minder mooi weer en een iets minder uitgeslapen mannetje bij ons. Dus we hebben een korte, maar steile wandeling gedaan naar de Basin, waar de die-hard bushcampers met hun tentjes staan en de wallabies en kookaburras de restjes komen opeten. 

We hebben voor het eerst sinds tijden weer druppels regen op onze haren gevoeld en waren echt precies op tijd terug bij de auto, voordat de echte buien losbarstten. 

Op 18 april verlieten we de hustling en bustling van de grote stad Sydney voor een toeristisch bergdorpje in de Blue Mountains: Katoomba. 

We hadden hier een appartement gehuurd, die niet al te best bekend staat. Eigenlijk hadden we besloten om hier zeker niet heen te gaan, nadat we reviews op Tripadvisor hadden gelezen. Maar door een bizarre fout, iets met een tabje verkeerd aanklikken ofzo, bleken we een paar dagen later per ongeluk toch deze huisjes geboekt te hebben. We waren in de veronderstelling dat we ergens anders zaten, maar ja, toen we het ontdekten konden we al niet meer annuleren, dus voorbereid op het ergste, gingen we erheen. De reviews waren vooral heel negatief over het management en de hygiëne in het huisje. Er zouden overal kakkerlakken en insecten kruipen, lopen en vliegen. 

Maar het viel allemaal hartstikke mee en we waren eigenlijk best positief verrast na al die negatieve reviews. Oké, het was op sommige punten wat ouwe meuk en tapijt in een huisje is nooit een goed idee. Combineer dat met een paar stoffige wollen dekens en Marks allergie voor huisstofmijt, dan is dat een garantie voor veel benauwdheid. Maar behalve dat was het allemaal verrassend schoon, ruim en netjes. Geen kakkerlak of andere onwelkom bezoekend beestje gezien. 

Op 19 april zijn we wederom als waardige übertoeristen naar Scenic World gegaan, een soort attractiepark om de Blue Mountains op verschillende bijzondere manieren te ervaren. De eerste manier is via een Scenic Railway, de steiste passagierstrein in de wereld, onder een hoek van 52 graden. Je moet je echt met je knieën vastzetten om niet voorover te duiken of van je bankje af te glijden. Het heeft veel weg van een achtbaan, alleen gaat het niet in vrije val naar beneden (en gelukkig maar...). Het ritje zelf duurt misschien 3 minuten, meer is het niet. Verder is het precies het soort toeristische circus dat je verwacht, een continue stroom van toeristen in de wachtrij, in de trein, uit de trein en de volgende groep erin. Een beetje als in de rij staan bij de Efteling, alleen duurt het gelukkig geen anderhalf uur voor je er in mag. Maar hé, als je er toch bent... 

De tweede unieke belevenis is de Scenic Cableway, waarbij je net niet als sardientjes staand verpakt wordt getransporteerd in een glazen bakkie en ondertussen van het uitzicht kan genieten, terwijl een vrolijk menneke vertelt wat je ziet als je links kijkt. Hi-la-risch. 

En dan is er nog de Scenic Skyway, waarbij je nog iets meer op elkaar gepakt vervoerd wordt, op dezelfde hoogte blijft en zo van de ene rots naar de tegenover liggende rots zwaait. Onderweg heb je uitzicht op de mooie Katoomba Falls, wat zeker een uniek uitzicht is op de waterval, maar helaas lastig fotografeert door het glas heen. Er was 1 deel van het bakje met alleen tralies er voor, maar het bleek een uitdaging zo'n plekje te bemachtigen, dus dat hebben we gelaten. Verder zat er in deze bakjes een glazen bodem, althans een reepje in het midden, maar die was nogal groen uitgeslagen en bovendien stond er een horde mensen op, dus veel uitzicht had je daar niet. Het idee is evengoed leuk. 

De vierde manier was een Scenic Walkway, een korte wandeling op een verhoogd houten paadje, met wat interessante historie over de mijnbouw daar. We hadden de eer om een bijzondere expositie van sculpturen te mogen aanschouwen tijdens onze wandeling, iets wat maar eenmaal per jaar, gedurende 1 maand, gebeurt. Er stonden fantastische bedenksels tussen, zoals een stukje vierkant afgezet bos, wat "The nothingness" heette... Hoe verzinnen ze het? Knap hoor...

Het was in ieder geval erg vermakelijk om daar de dag door te brengen en het uitzicht over de Blue Mountains is vanaf elke hoek en waar je ook bent, erg mooi. 

De Three Sisters, die je vanaf bijna ieder uitzichtpuntje kunt herkennen.

Op 20 april zijn we in de buurt gaan rondrijden, wandelen en uitzichtpuntjes gaan bekijken. We begonnen bij de Leura Cascades, waar we graag meer hadden rondgewandeld, als we meer tijd hadden gehad. 

Maar we wilden nog meer zien, dus we zijn doorgereden naar Sublime Point Lookout. 

En daarna naar Govetts Leap. 

Volgende stop was Evans Lookout.

Één van de drie zusters van dichtbij.

We hadden er nog best een paar dagen langer kunnen rondrijden en wandelen door het nationale park. Maar we moeten nog een aardig eindje rijden naar Cairns en we hebben onze volgende stops al moeten boeken. En voor Mark is een ander huisje ook wel weer prettig om adem te kunnen halen. 

Dus op 21 april zijn we aangekomen in Nelson Bay, waar we een heerlijk relaxed vakantiehuisje hebben, in een klein complex met tennisbaan en zwembad. En het mooiste is dat hier de airco weer aan kan, in plaats van de kachel. We reizen de goeie kant op en vanaf nu wordt het als het goed is weer langzaam tropischer. 

Hier blijven we twee nachten en dan trekken we weer verder noordwaarts richting Port Macquarie.